Sztab EDK dostarczają jedynie rozważań na stacje drogi krzyżowej i propozycję tras, ale samo ich pokonanie i decyzja o ostatecznym kształcie trasy należy do uczestników. Uczestnicy pokonują trasy w grupach nie większych niż 10 osób. Zgodnie z zaleceniami pomysłodawców, trasa Ekstremalnej Drogi Krzyżowej powinna:1. Jezus na śmierć zostaje skazany przez Piłata na śmierć na del Piombo, Chrystus niosący krzyż, 2. Jezus bierze krzyż na swoje ubrany w szkarłatny płaszcz i koronę cierniową. Zanim wyruszył w drogę na Golgotę, żołnierze wyszydzali Go, okładali biczami i pluli w Grunewald, Upadek Chrystusa pod krzyżem, 1523-24 3. Jezus upada po raz żołnierzami i tłumem gapiów, dźwigając krzyż, Jezus wyruszył na Miejsce Czaszki, zwane w języku hebrajskim Golgotą. Nagle Jezus upadł pod ciężarem krzyża. Po chwili podniósł się i szedł di Nero, Droga na Kalwarię, ok. 1324 4. Jezus spotyka Matkę cały czas szła w tłumie za Jezusem, ale dopiero teraz Ją zauważył. Chyba nic nie powiedzieli do siebie, zresztą i tak nie usłyszeliby się we wrzawie tłumu. W oczach swoich widzieli strach i rzeźbiarska z Chrystusem, Szymonem i kobietami, ok. 1450 5. Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Cyrenejczyk, zmęczony pracą w polu, mijał tłum. Żołnierze nakazali mu, aby pomógł nieść krzyż Jezusowi. Już do szczytu Golgoty Jezus i Szymon poszli Memling, Św. Weronika, ok. 1470 6. Weronika ociera twarz tłumie szły także kobiety, które znały Jezusa. Weronika podchodzi do Jezusa, by chustą wytrzeć mu chuście cudownie odbija się twarz Santi, Upadek na drodze na Kalwarię, 1517 7. Jezus upada po raz Jezus upadł. A każdy upadek to nowy ból, nowe rany. Wstał z pomocą Szymona i ruszył w dalszą pociesza płaczące niewiasty, stacja drogi krzyżowej z końca XIX wieku, Bürgersaal, Monachium 8. Jezus pociesza płaczące bliżej szczytu Golgoty, tym coraz więcej głosów współczucia i litości słychać było z tłumu. Jezus zwrócił się do idących obok niewiast, by płakały nad sobą, gdyż "same są tylko gałązkami tego drzewa, którym jest Jezus".Domenichino, Droga na Kalwarię, ok. 1610 9. Jezus upada po raz na Golgotę dobiega kresu. Widać już miejsce egzekucji. Jezus upada jeszcze raz. Po chwili wstaje i niesie dalej swój Strigel, Obnażenie z szat, ok. 1520 10. Jezus z szat zdarli szaty z Jezusa i dzielili je między siebie. Zabrali Mu wszystko, co David, Chrystus przybijany do krzyża, ok. 1470 11. Jezus do krzyża ciężar skazańca utrzymać na krzyżu, przebito mu długimi gwoździami ręce i nogi. Był to kolejny, jeszcze większy ból. Na krzyżu zamieszczono tabliczkę z napisem "To jest Jezus, Król Żydowski". Słowa te zostały zapisane w trzech językach - greckim, hebrajskim i łacińskim. Wyrok został wykonany. Obok Jezusa na krzyżu umierali dwaj skazańcy (dobry i zły łotr).Francisco de Zurbarán 12. Śmierć Jezusa na na krzyżu Jezus dusi się. Nabierając oddechu podciąga się na przebitych gwoździami nogach. W końcu jest już zbyt wyczerpany, aby jeszcze raz wziąć oddech. Umiera. W pół godziny nad światem zapada Paul Rubens, Zdjęcie z krzyża, ok. 1611-15 13. Jezus zdjęty z mieć pewność, że Jezus już nie żyje, jeden z żołnierzy przebił jego bok. Skazańcom, którzy przeżyli do wieczora, łamali kości, aby zdążyć pochować wszystkie ciała przed Złożenie do grobu, 1602-4 14. Jezus złożony do Jezusa zdjęto z krzyża i owinięto w czyste płótno. Zostało złożone do grobu w skale. Przed wejściem położono duży kamień. Następnego dnia, gdy przypomniano sobie o proroctwie zmartwychwstania, przed grobem stanęły straże.
Droga krzyżowa - Stacja 6 - opis, streszczenie, interpretacja. Stacja VI - Weronika ociera twarz Jezusowi. Poza Matką Bożą w tłumie za Jezusem szły inne kobiety, również te, które Go dobrze znały.
Tradycja Drogi Krzyżowej narodziła się w Jerozolimie w czasach bizantyjskich. Rozpowszechniła się w okresie krucjat. W całym świecie chrześcijańskim było to zasługą franciszkanów. Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu. A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne! Sławna Via Dolorosa czyli Droga Krzyżowa w Jerozolimie to ciąg wąskich uliczek i umieszczone przy nich dziewięć stacji Męki Pańskiej. Droga Krzyżowa rozpoczyna się przy Bramie św. Szczepana (Bramie Lwów). To gwarna muzułmańska dzielnica Starego Miasta. Obok bramy stoi kościół św. Anny. To najlepiej zachowana świątynia z czasów krzyżowców. Od czasu krzyżowców Tradycja Drogi Krzyżowej narodziła się w Jerozolimie w czasach bizantyjskich. Rozpowszechniła się w okresie krucjat. W całym świecie chrześcijańskim było to zasługą franciszkanów. W każdy piątek o godzinie piętnastej zbierają się pielgrzymi, aby przeżyć tajemnicę Drogi Krzyżowej. Nie wyobrażam sobie tego przejścia w ciasnych trochę stromych i krętych uliczkach, przy których gęsto stoją kramy sklepikarzy. W Jerozolimie chrześcijanie są mniejszością i takie wędrówki nie odpowiadają sprzedawcom. Czasem dochodzi do słownych przepychanek. Miejsca poszczególnych stacji, to czasem ulica, czasem kaplica lub kościół, a czasem niemal środek sklepu z pamiątkami. Stacje są oznaczone metalowymi okrągłymi płytami z wyrytym napisem przymocowanymi do muru. Od 1880 roku pielgrzymów prowadzą franciszkanie. Skazany na śmierć Na dziedzińcu muzułmańskiej szkoły Al-Omariya znajduje się pierwsza stacja. Tu Jezus został skazany na śmierć. Został osądzony i skazany przez Poncjusza Piłata w Twierdzy Antonia, siedzibie garnizonu wojsk rzymskich stacjonujących w Jerozolimie. Była to jednocześnie rezydencja prokuratora. Druga stacja jest przed Kaplicą Skazania i Kościołem Biczowania. Upamiętniają one miejsce, w którym Jezus był biczowany. Tu dano mu do niesienia krzyż a na głowę włożono koronę cierniową, którą upletli żołnierze. Okryli go purpurowym płaszczem. W drodze na Golgotę Po drodze do stacji trzeciej przechodzi się pod antycznym łukiem z otworami okiennymi. To Łuk Ecce Homo zbudowany w II wieku z fundacji cesarza Hadriana. Stacja trzecia i czwarta to pierwszy upadek i spotkanie z Matką. Te stacje odnowili polscy żołnierze jako wotum. Przy trzeciej stacji Jezus upada pod krzyżem pierwszy raz. Tu jest kaplica należąca do katolików ormiańskich. Nad wejściem jest relief przedstawiający Jezusa upadającego pod krzyżem. Czwarta stacja w kościele Matki Bożej Bolesnej upamiętnia chwilę, w której Jezus spotyka się z stacji piątej centurioni prowadzący Jezusa nakazali Szymonowi Cyrenejczykowi, aby pomógł nieść krzyż. Upamiętniona jest ona w Kaplicy Franciszkanów. Z tego miejsca zaczyna się wejście na Golgotę. Chusta św. Weroniki Niedaleko znajduje się stacja szósta. To kościół greckokatolicki czyli Dom św. Weroniki. Według przekazów, Weronika otarła Jezusowi twarz z brudu i kurzu. Na chustce odbiła się twarz Jezusa. Chustka zachowała się do dzisiaj i jest przechowywana w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Kościół pod wezwaniem św. Weroniki w Jerozolimie należy do zgromadzenia Małych Sióstr Jezusa. Stacja siódma jest w miejscu, gdzie Jezus upada po raz drugi. Dwie kaplice połączone schodami oznaczają miejsce upadku. Wewnątrz kaplicy znajduje się filar rzymski, na którym prawdopodobnie spisano oskarżenie Jezusa. Kamień z wyrzeźbionym krzyżem umieszczony w murze klasztoru greckokatolickiego św. Charambolosa dokumentuje spotkanie Jezusa z płaczącymi kobietami. Stacja ta miała znajdować się za murami miasta Jerozolimy. To ósma stacja. Przy stacji dziewiątej następuje trzeci upadek. Oznaczona jest kolumną z czasów rzymskich, a wbudowana jest w drzwi kościoła koptyjskiego. Z tego miejsca Jezus mógł zobaczyć miejsce swojego Ukrzyżowania. * * * Kolejne stacje Drogi Krzyżowej znajdują się już we wnętrzu Bazyliki Grobu Świętego. Poczytaj więcej o okolicy:Kliknij tutaj, 👆 aby dostać odpowiedź na pytanie ️ opisz 3 wybrane stacje z drogi krzyżowej po 2 zdania na jedną stację Domka00060Xd Domka00060Xd 17.03.2015Ojciec Święty przewodniczył dziś Drodze Krzyżowej na krakowskich Błoniach odbywającej się w ramach Światowych Dni Młodzieży. Każda stacja Drogi Krzyżowej dotyczyła jednego z problemów z którymi zmaga się współczesny świat. Konkretne wspólnoty Kościoła pokazywały, że niesie on miłosierdzie i pomaga w trudnych chwilach. Czternaście stacji było odniesieniem do uczynków miłosierdzia wobec ciała i duszy. Stacja I – uczynek miłosierdzia: Podróżnych w dom przyjąć Stacja I Drogi Krzyżowej „Jezus skazany na śmierć” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Podróżnych w dom przyjąć”. Krzyż nieśli członkowie Wspólnoty Sant’Egidio pomagającej biednym w ponad 70 krajach. – Odmawiamy gościny ludziom, którzy szukając lepszego życia, a czasami po prostu życia, pukają do naszych krajów, kościołów i domów. Są obcy, widzimy w nich wrogów, boimy się ich religii i ich biedy. Zamiast gościny znajdują śmierć w wodach Lampedusy, u wybrzeży Grecji, w obozach dla uchodźców (…). W ostatnich latach zostałeś skazany na śmierć w osobach 30 tysięcy uchodźców. Skazany przez kogo? Kto się podpisze pod tym wyrokiem? – brzmiała część rozważania odczytana przez młodych ludzi. Wcześniejsza etiuda artystyczną – treść animacji połączonej z tańcem współczesnym – obrazowała symboliczny sąd nad Jezusem. Tancerz z Białorusi Maksim Woitiul (w 1996 – pierwszy solista w Teatrze Wielkim w Mińsku) animował symboliczną grafikę wyświetlaną na telebimie w jego tle. Stacja II – uczynek miłosierdzia: Głodnych nakarmić Stacja II Drogi Krzyżowej „Jezus przyjmuje krzyż”- Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Głodnych nakarmić”. Krzyż nieśli członkowie Towarzystwa Pomocy dla Bezdomnych im. Brata Alberta. – Skąd bierze się w świecie głód? Nie z braku chleba, lecz z braku solidarności. W naszym świecie nie brakuje chleba. Jedna trzecia produkowanej żywności jest marnowana, a co 6 sekund umiera z głodu dziecko. Dziś, tego wieczoru, blisko miliard ludzi na świecie nie wie, co jutro będzie jeść – padło w rozważaniu przy tej stacji. Etiudę artystyczną dotyczącą przyjęcia przez Jezusa krzyża zaprezentowali: Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży oraz OAZA. Grupa wolontariuszy utworzyła z własnych ciał kształt krzyża. Młodzi ludzie mieli ze sobą kolorowe karty w kolorach żółtym, czerwonym i niebieskim. Gdy podnieśli je do góry zgromadzeni mogli zobaczyć wpisane w kształt krzyża logo Światowych Dni Młodzieży. Stacja III – uczynek miłosierdzia: Grzeszących upominać Stacja III Drogi Krzyżowej „Pierwszy upadek Pana Jezusa” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Grzeszących upominać”. Krzyż nieśli członkowie organizacji Kirche in Not. – Panie Jezu, bądź uwielbiony w każdym konfesjonale świata, pełen miłosierdzia, przebaczający nie siedem, lecz siedemset siedemdziesiąt siedem milionów razy (…) spraw, by sakrament pokuty zawsze i dla każdego był doświadczeniem miłosierdzia i szacunku – usłyszeli uczestnicy ŚDM w rozważaniu odczytanym przez młodzież. Etiudę artystyczną – przedstawiającą trójkę gimnastyków, którzy początkowo spleceni jak grupa Laokoona, po chwili z własnych ciał tworzą postać Jezusa i kształt „ludzkiego krzyża” – zaprezentowali artyści grupy Flycube. Stacja IV – uczynek miłosierdzia: Strapionych pocieszać Stacja IV Drogi Krzyżowej „Jezus spotyka swoja Matkę” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było wezwanie „Strapionych pocieszać”. Krzyż niosły osoby z Domu Samotnej Matki z Gdańska. – Czy nie jest tak, że najlepiej pocieszamy strapionych milczącą współobecnością? Ona nie jest jedynie niemówieniem, jest raczej wspólnym słuchaniem i oczekiwaniem odpowiedzi od Pana. Tak mówi pismo: > – brzmiała część rozważania odczytana przez młodych ludzi. Etiudę artystyczną – symbolizującą scenę spotkania matki i syna – przygotowała artystka Julita Gumulak. Stacja V – uczynek miłosierdzia: Chorych nawiedzać Stacja V Drogi Krzyżowej „Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu sceny pantomimicznej było „Chorych nawiedzać”. Krzyż nieśli członkowie Wspólnoty L’Arche. – Wziąłeś na siebie nasze słabości, nosiłeś nasze choroby. Szymon – przeciwnie. Nie chciał wziąć na siebie twojego krzyża, nie chciał pomóc, trzeba go było zmusić. Nie mam prawa go osądzać. Sama równie chętnie uciekam przed chorobami i słabościami innych, bo nie pamiętam, iż ty pierwszy wziąłeś na siebie każdą z moich chorób i słabości (…). Ile to już razy przyszedłeś do mnie w sytuacji mojej choroby? Ile razy podałeś mi dłoń i podźwignąłeś z chorób znacznie cięższych niż gorączka – z egoizmu, lenistwa, bezczynności, niewiary w siebie. Nie chcę odmawiać ci tego, czego sama tyle razy doznałam– podkreślono w rozważaniu. Scenę pantomimiczną utrzymaną w estetyce teatru ulicznego – przedstawiającą Szymona z Cyreny pomagającego nieść krzyż Jezusowi – zaprezentowali Artyści Teatru Akt. Stacja VI – uczynek miłosierdzia: Więźniów pocieszać Stacja VI Drogi Krzyżowej „Weronika ociera twarz Jezusowi” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Więźniów pocieszać”. Krzyż nieśli przedstawiciele Stowarzyszenia Pomocy Wzajemnej „Barka”. – Prosimy Cię, byśmy jak Weronika chcieli i umieli więźniów pocieszać. Poprowadź nas do ludzi cierpiących jakiekolwiek zniewolenie czy nałóg. Naucz nas myśleć z szacunkiem o każdym uwięzionym w więzieniach, aresztach czy obozach pracy – usłyszeli wierni w rozważaniu. Baletową etiudę taneczną – w sposób symboliczny ilustrującą moment ocierania twarzy Jezusa – przedstawili tancerze Art Project Ballet: Agata Kuczyńska i Arkadiusz Hezler. Stacja VII – uczynek miłosierdzia: Urazy chętnie darować Stacja VII Drogi Krzyżowej „Drugi upadek Pana Jezusa” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Urazy chętnie darować”. Krzyż niosły siostry ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. – Odpuściłeś grzesznikowi grzechy niewyobrażalne, dlaczego nie odpuściłeś mu niewybaczenia? Czy odmowa wybaczenia jest tak wielkim grzechem, czy nie miał prawa domagać się sprawiedliwości? Miał, ale nie na tym polegał jego grzech (…). Nie chodzi o to, że sam z siebie nie potrafił wybaczyć, ale o to, że zmarnował miłość, którą Ty go tak obficie obdarzyłeś. Okazałeś mu bezgraniczne miłosierdzie nie po to, by innych kochał doznaną miłością, by wybaczał doznanym wybaczeniem. Nie wymagałeś od niego niczego, czego byś mu wcześniej nie dał i to w nadmiarze – podkreślono w rozważaniu. Etiuda artystyczna, której jednym z elementów była wspinaczka artystów w rytm muzyki po sztucznej ściance, została wykonana przez instruktorów wspinaczki wysokogórskiej: Mateusza Szmajdę i Pawła Grocholskiego. W momencie kulminacyjnym wspinacze w taki sposób trzymali się ścianki, że ich ciała utworzyły znak krzyża. Stacja VIII – uczynek miłosierdzia: Nieumiejętnych pouczać Stacja VIII Drogi Krzyżowej „Jezus spotyka płaczące niewiasty” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Nieumiejętnych pouczać”. Krzyż nieśli przedstawiciele inicjatywy ewangelizacyjnej Przystanek Jezus. – Panie Jezu, uczymy się w tym miejscu Drogi Krzyżowej, że pouczenie jest czynem miłości i miłosierdzia. Przepraszamy za te momenty w życiu, kiedy pouczaliśmy innych w gniewie, w pysze, by postawić na swoim, na swojej racji. Przepraszamy za chęć błyszczenia własną mądrością, którą zasłanialiśmy Ciebie – źródło mądrości i mądrość wcieloną. Przepraszamy za wszystkie sytuacje, kiedy nadużyliśmy zaufania tych, których nam zawierzyłeś w posłudze nauczania (…). Polecamy Ci Panie wszystkich nauczycieli, wykładowców, katechetów, wychowawców, a nade wszystko rodziców. Napełnij ich swoją mocą i miłosierdziem – brzmiała część rozważania. Etiudą artystyczną przypisaną do tej stacji był malowany podczas nabożeństwa mural przedstawiający Jezusa i niewiasty. Wykonał go ukraiński artysta malarz, specjalizujący się w malarstwie ulicznym i renowacji malowideł sakralnych Alexey Talko. Stacja IX – uczynek miłosierdzia: Wątpiącym dobrze radzić Stacja IX Drogi Krzyżowej „Trzeci upadek Pana Jezusa” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Wątpiącym dobrze radzić”. – Tuż przed męką pokazałeś Jezu swym uczniom zwątpienie jako upadek i jako przyczynę kolejnych upadków. Zwątpienie, które pociąga za sobą ucieczkę, rozproszenie, zdradę. Zwątpienie nie w siebie, nie we własne siły, ale zwątpienie w Ciebie. Zwątpienie w celowość i sens mojego życia, w Twoją opatrzność i miłosierdzie (…). Wątpiącym dobrze radzić, ale co poradzić człowiekowi bezradnemu? Jak dobrze radzić człowiekowi zżytemu już ze swoją bezradnością, uwięzionemu w zwątpieniu? Jak pokazać, że zwątpienie jest kłamstwem i o nas i o Tobie?- można było usłyszeć w rozważaniu odczytanym podczas stacji. Bohaterem etiudy artystycznej był „współczesny bohater”, dźwigający „współczesne grzechy młodych ludzi”. Grał go aktor stołecznego teatru „Akt” Tomasz Dusiewicz. Bohater wspina się po wysokich schodach, na jego barkach ciążył metalowy krzyż. Finalnie „Jezus” dociera na szczyt schodów, które mają symbolizować górę, na której ukrzyżowany został Jezus. Stacja X – uczynek miłosierdzia: Nagich przyodziać Stacja X Drogi Krzyżowej „Jezus z szat obnażony” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Nagich przyodziać”. Krzyż nieśli członkowie fundacji „Dzieło Fundacji Ojca Pio”. – Boże Ojcze, Ty jesteś pierwszym, który przyodziewa nagich. Prosimy, daj nam Cię naśladować, naucz nas dzielić się, gdy potrzeba, swoim ubraniem, pilnuj nas, byśmy chcieli dzielić się jak Ty najlepszą szatą, ubraniem nowym, czystym i zadbanym, a nie starym, zużytym i niepotrzebnym. Daj nam zachować skromność i ubóstwo w ubiorze, byśmy tym łatwiej mogli dzielić się tym, co zaoszczędzimy. Prosimy o to przez tego, który przyjął naszą nagość, by nas przyodziać w nowego człowieka – przeczytano w rozważaniu. Bohaterem etiudy artystycznej w czasie tej stacji był Jezus grany przez Rafała Rajkowskiego, głównego solisty zespołu akrobatycznego Ocelot. Artysta unosił się nad zebraną na Błoniach publicznością. Stacja XI – uczynek miłosierdzia: Krzywdy, cierpienie znosić Stacja XI Drogi Krzyżowej „Jezus przybity do krzyża” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Krzywdy, cierpienie znosić”. Krzyż niosły siostry ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Miłości. Jak można było usłyszeć w rozważaniu, cierpliwość wobec prześladowców „nie jest tylko zaciśnięciem zębów, nie jest też bezczynną apatią, ani stoickim spokojem w poczuciu chłodnej wyższości nad czyniącymi zło”. – Cierpliwość Szczepana, cierpliwość męczenników jest miłością do krzywdzicieli, jest mocnym świadectwem, jest pełnym pokoju milczeniem przerywanym modlitwą o wybaczenie. Jest ostatnim mocnym słowem i czynem miłosierdzia – brzmiała dalsza część rozważania. Etiuda artystyczna przedstawiała scenę przybicia Jezusa do krzyża. Krzyż podnieśli wolontariusze i kaskaderzy. Postać Jezusa odegrał Michał Derlicki, absolwent Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, instruktor wushu sportowego, gimnastyki i akrobatyki sportowej. Stacja XII – uczynek miłosierdzia: Spragnionych napoić Stacja XII Drogi Krzyżowej „Jezus umiera na krzyżu” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było: „Spragnionych napoić”. Krzyż nieśli członkowie Wspólnoty „Chleb Życia” s. Małgorzaty Chmielewskiej. – Byłem spragniony, a nie daliście mi pić. Czego pragnie umierający człowiek? Jakie pragnienia ma umierające dziecko? Podano Ci ocet do ust – ostatni gest człowieka względem Ciebie; na sekundę przed Twoją śmiercią – ostatnia drwina, ostatni akt wrogości (…) Nie oszczędziliśmy Ci niczego, nawet szyderstwa z ostatniego pragnienia (…). Przeraża mnie myśl, że to może się powtórzyć, że mogę zobojętnieć, że mogę chcieć uciec przed pragnieniem samotnych, umierających ludzi, nieraz bliskich mi umierających ludzi. Albo próbować zbyć je byle czym – drogimi gadżetami mającymi zastąpić obecność – usłyszeli uczestnicy ŚDM. Towarzysząca stacji etiuda artystyczna przedstawiała śmierć Jezusa na krzyżu. Ciało aktora odgrywającego jego rolę zostało rozświetlone pomarańczowoczerwonym światłem. Stacja XIII – uczynek miłosierdzia: Modlić się za żywych i umarłych Stacja XIII Drogi Krzyżowej „Jezus zdjęty z Krzyża w ramiona Matki” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Modlić się za żywych i umarłych”. Modlitwę poprowadzili przedstawiciele krakowskiej inicjatywy „Szpital Domowy”. – Patrzymy na Ciebie, Maryjo, siedzącą u stóp krzyża, z martwym ciałem Twojego Syna na kolanach, trwającą na modlitwie w obolałym skupieniu, ale na modlitwie. Dlatego właśnie nie bezradną, nie bezsilną, nie pokonaną, nie złamaną, ale wzmocnioną, zaangażowaną dalej w dzieło zbawcze Syna, współmiłosierną z nim (…). Dziękujemy za tych, którzy w pełnym zawierzeniu Tobie modlą się za zmarłych tragicznie, niespodziewanie, w uporze, w buncie, w odmowie nawrócenia; za tych, którzy upartą modlitwą towarzyszą tym, którzy równie uparcie nie chcą żadnego towarzyszenia. Dziękujemy za tych, którzy modlitwą i postem wspierają nieuleczalnie chorych, konających, opłakujących swoich bliźnich, którzy modlą się o pokój, o który już nikt poza nimi, ofiarami wojny, nie zabiega – podkreślano w rozważaniu. Etiudę artystyczną – łączącą współczesność z historyczną wizją, przedstawiającą zdjęcie Jezusa z krzyża przez alpinistów i złożenie na ręce płaczącej matki – zaprezentowali: Michał Derlicki oraz absolwentka krakowskiej PWST, aktorka warszawskiego Teatru Studio Agata Piotrowska Mastalerz. Stacja XIV – uczynek miłosierdzia: Umarłych grzebać Stacja XIV Drogi Krzyżowej „Jezus złożony do grobu” – Tematem rozważania i towarzyszącej mu etiudy artystycznej było „Umarłych grzebać”. Krzyż nieśli wolontariusze Hospicjum św. Łazarza. – Jezu błogosławimy Cię za tych, którzy potrafią zadbać o pochówek ludzi bezdomnych; za tych, którzy pomagają ludziom samotnym i ubogim pogrzebać ich bliskich; za tych, którzy dbają o zapomniane groby ludzi nieznanych i o groby nieprzyjaciół, żołnierzy wrogich armii, mniejszości etnicznych czy narodowych. Bądź błogosławiony za tych, którzy dbają o największe cmentarzyska świata i strzegą pamięci o miejscach takich jak Auschwitz-Birkenau, Dachau, Buchenwald (…).Bądź nam przynagleniem, abyśmy nigdy nie opuścili pogrzebu naszych bliskich, byśmy nikogo z naszych znajomych nie zostawili samego, gdy opłakuje swoich zmarłych. Daj, byśmy pamiętali o naszych zmarłych na modlitwie osobistej i na liturgii, przez nawiedzenie grobu, daj nam szacunek wobec śmierci, ona jest bramą życia – modlono się. Stacja XIV to finalna scena Drogi Krzyżowej. Przy akompaniamencie orkiestry i chóru cała procesja młodych ludzi, wraz z Krzyżem Światowych Dni Młodzieży, przeszła do ołtarza głównego. Na ołtarzu artystka Magdalena Bąk namalowała piaskiem ostatnią scenę złożenia Jezusa do grobu. Do ołtarza przeszli młodzi oraz artyści biorący udział w etiudach artystycznych na poszczególnych stacjach. PAP/RIRM
Z Ewangelii według Św. Jana (J 19, 18-19) Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. Piłat też wypisał tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: Jezus Nazarejczyk, Król żydowski. Po przybyciu na miejsce zwane „KalwariąÂ”, żołnierze ukrzyżowali Jezusa.
Nasi przodkowie już wiele stuleci temu starali się stworzyć taki rodzaj nabożeństwa, które pozwoliłoby im szczególnie głęboko przeżywać Mękę Zbawiciela. Tak powstała Droga Krzyżowa. Mniej więcej 800-900 lat temu na zachodzie Europy, a nieco później u nas, pobożność chrześcijan zaczęła się zmieniać. Dawniej więcej mówiono o potędze Boga, nawet jeśli przedstawiano Go na krzyżu, to nie cierpiącego, lecz triumfującego. Wynikało to z rywalizacji chrześcijaństwa we wczesnym średniowieczu z kultami pogańskimi. Księża chcieli przekonać swoich nowych wiernych, że Bóg, w którego uwierzyli jest potężniejszy od bożków, w których wierzyli ich dopiero ludzie zaczęli dostrzegać właściwy wymiar Ofiary Chrystusa. I zapragnęli Ją zrozumieć i przeżyć...Nabożeństwo upadków JezusaWielkim przeżyciem dla Europejczyków okazało się poznanie miejsc Męki Pańskiej podczas wypraw krzyżowych. Dwa posługujące ludziom w miastach nowo utworzone zakony – franciszkanie i dominikanie, zaczęli wówczas organizować tzw. nabożeństwa upadków Jezusa. Kiedy franciszkanie, w I połowie XIV wieku, przejęli opiekę nad sanktuariami jerozolimskimi rozwinął się kult "dróg", czyli przejścia Chrystusa z pretorium Piłata, gdzie zapadł wyrok, na Golgotę, gdzie został wykonany. Z połączenia tych dwóch nabożeństw powstały stacje Drogi Krzyżowej. Nazwę wprowadził w 1458 roku W. Wey. Odwiedzanie Ziemi Świętej przez wielu pielgrzymów sprawiało, że po powrocie do domu starali się o stworzenie namiastki Jerozolimy, by łatwiej odczuć to, co przeżywali w miejscu Męki Zbawiciela. Począwszy od XV wieku w całej Europie wznoszono więc budowle przypominające jerozolimskie. Zespoły tych budowli zaczęto nazywać kalwariami. Pierwsza Kalwaria powstała w latach 1405-1420 w południowej Hiszpanii. Założył ją dominikanin, bł. Alvaro z Kordowy w górach Sierra Morena. Następne Kalwarie stanowiły coraz większe obiekty sakralne, np. Kalwaria w Plougastel w Bretanii miała 200 kaplic i liczba stacji Drogi Krzyżowej pozostawała nie ustalona – było ich 7, 9, 12, 18 itd.; różnie lokowano też punkt wyjścia nabożeństwa (Wieczernik, Ogrójec, pałac Piłata). W obecnej postaci Droga Krzyżowa została ukształtowana w XVIII w JerozolimieW XVI wieku Droga Krzyżowa stała się w Polsce popularnym nabożeństwem. Pierwsza kalwaria w naszym kraju zawdzięcza swoje powstanie wojewodzie krakowskiemu Mikołajowi Zebrzydowskiemu. Zebrzydowski w 1605 r. przeczytał książkę Chrystiana Adrichomiusa opisującą Jerozolimę w czasach Chrystusa. Były tam wyliczone miejsca uświęcone męką Jezusa oraz podane odległości między poszczególnymi miejscami. Autor zachęcał czytelników, aby takie stacje odtwarzali koło swych domów, by rozważać tam cierpienia Chrystusa. Zebrzydowski zapalił się do tego pomysłu tym bardziej, że dopatrzył się w swych dobrach znacznego podobieństwa terenu do położenia Jerozolimy. Wojewoda mieszkał wówczas w zamku w Lanckoronie. Sąsiednia Góra Żarek przypominała mu wzgórze Golgoty, rzeczka Skawinka – jerozolimski potok Cedron, Góra Lanckorońska – Górę Oliwną. Ksiądz Feliks Żebrowski, wychowawca syna wojewody, rozmierzył teren i pomógł Zebrzydowskiemu ustalić miejsca poszczególnych stacji. W tych miejscach w następnych latach budowano później kaplice. Nie wszystko dało się odtworzyć dokładnie tak, jak w Jerozolimie. Odległości między poszczególnymi miejscami były zwykle dłuższe, ale Zebrzydowski wychodził z założenia, że "za jeden krok Chrystusa winniśmy zrobić i dziesięć". Tłumy pielgrzymówKalwaria Zebrzydowska, bo tak nazwano później miejscowość, która powstała przy kalwarii, już w XVII wieku ściągała tłumy pielgrzymów. Ojcowie Bernardyni, których w 1600 roku sprowadził do swych dóbr Zebrzydowski, prowadzili wiernych świeżo wyznaczonymi dróżkami. Nabożeństwo zaczynało się od Wieczernika lub od Ogrójca i dzieliło się na Drogę Pojmania i Drogę Krzyżową. W epoce baroku pielgrzymi starali się przejść drogę Chrystusa w czasie realnym, takim w jakim miały miejsce poszczególne wydarzenia, czyli np. spędzali noc w piwnicy pałacu Kajfasza. Wieść o nowym "jerozolimskim nabożeństwie", jak je nazwano, rozeszła się szybko. Do r. 1632 odwiedziło Kalwarię ponad piętnastu biskupów polskich. Przybywali także pielgrzymi z sąsiednich krajów (w r. 1614 książę cieszyński Adam Wacław, w 1615 arcybiskup Strzegomia kardynał Jerzy Forgacz). W 1621 dziękował tam za obronę Chocimia królewicz Władysław, przybywali też hetmani Stanisław Lubomirski i Stanisław podobne kalwarie zaczęły powstawać w innych częściach kraju. Natomiast najstarszy z zachowanych polskich tekstów nabożeństw Drogi Krzyżowej, opatrzony tytułem "Sposób nabożeństwa droga krzyżowa nazywanego", wydany został we Wrocławiu w roku 1731.
Co otrzymuje dziecko Boże ? 6. Co to jest bierzmowanie ? 7. Dary ducha świetego ? 8. Formuła bierzmowania ? 9. Hierarchia w kościele ? 10. Zadanie kapłana ? 11. Świecęnie ? Pliska ;) dostaniecie dużo gwiazdek !!
Najlepsza odpowiedź кιиѕ odpowiedział(a) o 18:35: 1. Jezus skazany na śmierć przez PiłataNoc jest już prawie nad wami, a tobie, pokolenie, tak daleko do nawrócenia! Wkrótce – i to jest wasze wkrótce – kiedy pokryje was wasza własna krew, wtedy Ja, jako Sędzia, przypomnę wam krew, jaką nosicie na rękach z powodu tego, że zabroniliście tak wielu duszom otrzymać Moje łaski poprzez to Przypomnienie Mojego Słowa. Jesteście jak Rzymianie, którzy codziennie koronują Mnie cierniem. Czy powiecie Mi jak Piłat: «Nie jestem winien tej krwi» i obmyjecie ręce w pachnącej wodzie? Odmawiacie przyjęcia środka chroniącego przed śmiercią. Odmawiacie uznania Mojego Słowa, danego przez Mojego Świętego Ducha w waszych dniach. Odpowiedzi Stacja X - Żołnierze są bezlitośni. Okrutnie zrywają szaty z Jezusa, To bardzo go rani. Panie Jezu nie chcę nigdy wystawiać cię na pośmiewisko. Haa , to nam facetka od relii podała , przepisałem tak jak było w zeszycie XDD blocked odpowiedział(a) o 18:36 Stacja 4 Spotkanie z matkąNa drodze męki Jezus spotyka swą matkę. Nasze zbawienie zostało odkupione nie tylko krwią Syna Bożego ale także lzami Jego matki. Ona jest współpracownicą Bożą. Do tej współpracy wezwał Bóg każdego chrześcijanina .Każdy ma szansę dostąpić tej godności Matki Zbawiciela. Jeden jest tylko warunek Pełnić wolę Ojca który bjest w niebie. Czyż Chrystus nie powiedział ze kto pełni tę wolę jest mu i matką i bratem i sioostrą. Matko moja Ty codzień podajesz nmi Jezusa przez ręce kościoła. A ja biorąc Go mam obowiązek zanieść Go bliżnim O daj bym niestrudzony był w wypełnianiu tego zadania. Naucz mnie miłowaći cierpieć jak TY. Uważasz, że ktoś się myli? lubStacja VII - Jezus drugi raz upada. Po raz kolejny krzyż okazał się zbyt wielkim ciężarem dla umęczonego ciała Jezusa. Drugi raz na oczach tłumu i żołnierzy Mesjasz przygnieciony zostaje morderczym drewnem. Plecy, ramiona, ręce i nogi są coraz, coraz słabsze.Stacja I. Pan Jezus na śmierć skazanyStacja II. Jezus bierze krzyż na swoje ramionaStacja III. Jezus upada po raz pierwszy pod krzyżemStacja IV. Jezus spotyka swoją MatkęStacja V. Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż JezusowiStacja VI. Weronika ociera twarz JezusaStacja VII. Jezus upada po raz drugiStacja VIII. Jezus spotyka płaczące niewiastyStacja IX. Jezus upada po raz trzeciStacja X. Jezus z szat obnażonyStacja XI. Pan Jezus przybity do krzyżaStacja XII. Jezus umiera na krzyżuStacja XIII. Pan Jezus zdjęty z krzyżaStacja XIV. Pan Jezus złożony do grobuStacje drogi krzyżowej – opisStacja I. Pan Jezus na śmierć skazanyRzekł do nich Piłat: «Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?» Zawołali wszyscy: «Na krzyż z Nim!» Namiestnik odpowiedział: «Cóż właściwie złego uczynił?» Lecz oni jeszcze głośniej krzyczeli: «Na krzyż z Nim!» Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie. (Mt 27, 22-23,26)Wyrok śmierci został oficjalnie wydany na Jezusa przez Poncjusza Piłata, namiestnika rzymskiego. Sam Piłat jednak odciął się w swoim poczuciu od tego sądu, umywając ręce. Nie widział on w Chrystusie żadnej winy, a decyzję podjął pod naciskiem arcykapłanów i tłumu żydowskiego: Piłat widząc, że nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: «Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz» ( Mt 27,24). Należy jednak zdawać sobie sprawę że takie umywanie rąk nie czyni człowieka niewinnym; nie zdejmuje z niego odpowiedzialności. Dlatego w życiu codziennym chrześcijanie powinni pamiętać o niesłusznym wyroku wydanym na Jezusa i powstrzymywać się od sądzenia innych. Mówił o tym sam Chrystus: Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone (Łk 6, 37).Jezus nie buntował się przed przyjęciem wyroku śmierci. Ta akceptacja wynikała z miłości, jaką darzy wszystkich ludzi. Chcąc odkupić ich winy, musiał umrzeć na krzyżu. Wiedział, że tylko w taki sposób zrealizuje wolę Ojca. Swoją postawą Syn Boży uczy wiernych, że miłość jest ważniejsza niż II. Jezus bierze krzyż na swoje ramionaChrystus przyjął brzemię krzyża i tak obarczony udał się na Golgotę, gdzie poniósł śmierć, aby zadośćuczynić za ludzkie grzechy. Sam był bez grzechu. Uczynił to jednak dla zbawienia ludzkości, z miłości do swego ludu. Spełniła się wówczas przepowiednia Izajasza, która mówiła, że Mesjasz „policzony został pomiędzy przestępców” (Iz 53,12). Krzyż bowiem był dla współczesnych Jezusowi znakiem hańby. Dzisiaj dla chrześcijan to symbol wszelkich trudów, cierpień i problemów, jakie człowieka w życiu, ale również symbol powinni na wzór Syna Bożego nieść swój krzyż – On sam do tego nawoływał: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje (Mt 16, 24). Przyjmując niezasłużone cierpienie człowiek łączy się z ofiarą Chrystusa i pokutuje za grzechy swoje oraz swoich III. Jezus upada po raz pierwszy pod krzyżemChrystus był prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, czyli w stu procentach jednym i drugim. Streszczeniem poglądów Kościoła odnośnie natury Jezusa może być werset z rzymskiej liturgii: „Niezmienny w swoim Bóstwie, przyjął to, co ludzkie”. Syn Boży przyjął zatem także ludzkie ciało. Ciało, które nie wytrzymywało ciężaru krzyża, dlatego Chrystus trzykrotnie upadał pod jego naporem. Podnosił się jednak i niósł dalej brzemię – nie poddał się i nie zwątpił w swoją misję. Zatem każdy chrześcijanin powinien, naśladując Polecamy również: Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Godzinki o Niepokalanym Poczęciu to jedno z nabożeństw ku czci Matki Boskiej. Powstały one na wzór pacierzy kapłańskich, czyli tzw. brewiarza (inaczej: Liturgii Godzin), stąd bywają nazywane „Brewiarzem ubogich”. Więcej » Gorzkie żale Gorzkie żale to nabożeństwo wielkopostne powstałe w Polsce w okresie baroku, czyli na przełomie XVII i XVIII wieku. Po raz pierwszy odprawiono je w 1707 r. Polega na rozważaniu męki Chrystusa – jest to zatem nabożeństwo pasyjne. Jego powstanie związane jest z Bractwem św. Rocha przy kościele... Więcej » Nabożeństwo majowe Maj to w Kościele katolickim miesiąc, w którym szczególną cześć oddaje się Matce Boskiej. Wówczas mają miejsce poświęcone Jej nabożeństwa, zwane potocznie „majówkami”. Wierni gromadzą się wieczorami nie tylko w kościołach, ale też przy kapliczkach, przydrożnych... Więcej » Nabożeństwo czerwcowe Czerwiec w Kościele Katolickim jest miesiącem poświęconym Jezusowi Chrystusa. To właśnie w tym miesiącu są odprawiane nabożeństwa skierowane do Jego Najświętszego Serca, o którym papież Leon XIII mówił, że jest ono „symbolem i żywym obrazem nieskończonej miłości” Jezusa do wiernych. Więcej » Pierwsze piątki miesiąca Nabożeństwo pierwszych piątków miesiąca jest w Kościele rzymskokatolickim jedną z form kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jego źródła należy szukać w dwunastu obietnicach, które Chrystus dał św. Małgorzacie Marii Alacoque (XVII w.). Więcej » Zobacz również Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Więcej Gorzkie żale Więcej Nabożeństwo majowe Więcej Nabożeństwo czerwcowe Więcej Pierwsze piątki miesiąca Więcej Losowe zadania Moc równolegle połączonych oporników 0 Odpowiedz Więcej Typy wybrzeży 0 Odpowiedz Więcej Odmiana czasownika przez osoby 0 Odpowiedz Więcej Cechy sonetu 0 Odpowiedz Więcej Przyczyny wojny trzynastoletniej (1454-1466) 0 Odpowiedz Więcej1ziv.
